Victoria Falls!

Voordat ik begin; ook dit blog zal weer voldoende typ- en spelfouten bevatten, dit blog schrijf ik op mijn iPhone onderweg van St Lucia naar Durban, daar later meer over.

Op zondag 13 mei vertrokken we met een prive taxi naar Jo'burg. De reis duurde ongeveer 5 uur inclusief de 7 plasstops (de arme chauffeur had last van zijn blaas). Eenmaal in Johannesburg sliepen we een nacht in het Shoestring Hostel, omdat we de volgende dag al vroeg gingen vliegen. Leuk hostel, aardige eigenaar, helemaal niks te doen daar. Na een avondje verveling vertrokken we de volgende ochtend met het vliegtuig van Jo'burg naar Livingstone, Zambia.

Eenmaal aangekomen merkten we direct dat we naar het noorden waren gevlogen, het was bewolkt maar toch een heel stuk warmer dan in Zuid Afrika. Bij de duane moesten we een visa kopen, en dit moest in Kwatcha, de Zambiaanse valuta. Echter hadden we helemaal nog geen Kwatcha's. Geen probleem in Zambia, loop maar gewoon het vliegveld uit en ga maar pinnen in het winkelcentrum. Nadat we 1,7miljoen Kwatcha hadden gehaald konden we ons visum krijgen. De mam van de duane telde het geld niet eens na, dus ben benieuwd hoeveel hij ervan zelf houdt.

Vervolgens kwamen we aan in ons hostel, Jolllyboys. Een gezellige plek met veel backpackers, vlakbij het centrum van Livingstone. Na een korte briefing van do's en don'ts is het wel duidelijk dat Zambia een stuk gevaarlijker is 's nachts dan Swaziland. De rest van de dag hebben we kort rondgekeken in Livingstone.

De volgende morgen zijn we naar de Victoria Falls gegaan, aan de Zambiaanse kant. De hostel shuttle bracht ons gratis naar de falls en daar moesten we 20$ entree betalen. De eerste indruk van de falls is heel overweldigend, wat een reuzachtige watermassa's! Ik heb nog nooit zoveel water zien vallen.. Toen we verder langs de kliffen van de waterval liepen merkten we hoeveel kracht de waterval wel niet heeft, er ontstaat zoveel nevel van het vallende water dat het er plaatselijk gewoon regent! Na een uurtje langs de falls waren we allemaal zeiknat, alsof we gezwommen hadden.

Toen we terug gingen naar Livingstone viel het me op dat we toch binnen een uur helemaal droog waren, dus de zon is scherper dan je zou denken. Terug in het hostel concludeerde ik dat mijn camera, portomonee en iPhone de watervallen niet hadden gewaardeerd. Camera en telefoon starten niet meer dus die kregen een dag rust in een bak rijst. Na een paar uur zon was mijn portomonee weer aanvaardbaar.

Na wat uitzoeken van activiteiten moesten we concluderen dat alles heel erg duur was, er waren geen activiteiten onder de 70$. Maarja, wat wil je ook bij de mooiste watervallen ter wereld.. De volgende dag hebben we gekeken om naar Livingstone Island te gaan, een eiland in het midden van de Zambezi rivier. Ivm te hoog water ging dit helaas niet door.

Toen besloten we om nog een walking safari te doen zoals in Kruger, te voet met een ranger dieren zoeken. Zodra aangekomen waren de verschillen al snel zichtbaar, het park was een stuk kleiner en er waren geen roofdieren zoals leeuwen, maar aan de andere kant heb ik nog nooit zo'n rustig park gezien. In het hele park kwamen we misschien 2 rangers tegen, nergens andere toeristen.
We waren nog niet uit de auto om te gaan lopen of we kwamen midden in een kudde dieren terecht. We hebben daar tussen (~10meter afstand) de zebra's, apen, giraffen, impala's, kudu's, buffels, vele soorten vogels en nog meer dieren gelopen. Wat een verschil met Kruger, de beesten zijn met zoveel en zoveel dichter bij!
Na wat gelopen te hebben, hoorden we dat er ergens anders in het park neushoorns waren, dus gingen we snel de auto in. Onderweg naar de neushoorns nog een groep nijlpaarden en krokodillen gezien, een nijlpaard kon de auto niet zo waarderen. Een stukje verder ook een grote kudde olifanten. Eenmaal bij de neushoorns weer gaan lopen. We kwamen zo dichtbij dat je ze bijna kon aaien, haha. Al met al een zeer geslaagde bushwalk.

Toen we 's avonds zaten te bedenken wat we moesten gaan doen de laatste 3 dagen zonder teveel uit te geven, kreeg ik een leuk telefoontje. Twee Britse meisjes uit onze vrijwillegersgroep (Sophia & Cecilia) waren op bezoek bij familie in Harare, Zimbabwe. Maar ze hadden besloten om een paar dagen naar Victoria Falls Town te gaan om de falls te zien. Toen vertelden zij dat ze heel goedkoop een hostel konden regelen in Zimbabwe. Na wat overleg en geregel besloten we om dus naar de Zimbabwaanse kant te gaan om onze laatste 3 dagen te besteden.

Vrijdag ochtend kwamen we bij de Zimbabwaanse grens aan om blij verrast te worden; in de Lonely Planet stond dat een visa $50,- kostte. Omdat wij uit Nederland komen, was dit maar $30,-. Echter was dit niet zo voor Ed, als Engels burger moest hij $55,- betalen (wat hou ik toch van diplomatiek).

Ons hostel in Zimbabwe (Shoestring Hostel, toeval?) was erg gezellig. In de avond kwamen veel mensen uit de omgeving naar ons hostel, omdat daar hét feest was. Victoria Falls Town was nóg toeristischer dan Livingstone, meer een klein dorp dat bestaat uit hotels, restaurants en booking kantoortjes.

De volgende morgen zijn we samen met de Britse meisjes naar de falls gegaan, nu vanaf de Zimbabwaanse kant. Wat een verschil was het, het zicht van de waterval was veel verder en indrukwekkender, maar je was wel verder van de rand van de waterval. Dit keer enigzins voorbereid begaf alleen mijn camera het (alweer).

Toen we terug naar het hostel gingen, besloten we om langs Big Tree te lopen, een van Afrika's grootste en oudste bomen. We waren ervan op de hoogte dat we door een natuurpark liepen en dat er wilde dieren konden zijn, maarja, wat kan ons nou gebeuren.. Ongeveer halverwege het lopen naar Big Tree hoorden we geritsel in de bosjes en kwam er een grote, volwassen, dominante mannetjesolifant uit de bosjes zetten. Daar stonden we dan, 6 tieners zonder gids of ervaring tegenover een olifant die zeker 4 meter hoog was. Eerst probeerde we rustig te blijven en te blijven staan en rustig weg te lopen. Toen het beest onze richting in begon te lopen en steeds dichterbij kwam werd het toch wel tijd voor een sprintje.

Die avond was onze laatste avond in Zimbabwe dus was het tijd voor een feestje. Eerst gezellig met mede backpackers bij onze lodge. Sophia was aan het flirten met een lokale Zimbabwaan, na een uurtje kletsen kwamen ze er perongeluk achter dat ze echter familie waren. Na neef Rory ontmoet te hebben hoorden we dat de laatste ronde inging in de lodge, dus nodigde Rory ons uit om mee te gaan naar een bruiloftsfeest.

Na een lange nacht op een bruiloftsfeest waar we niemand kende werden we behoorlijk brak wakker om weer terug te keren naar Zambia. Ik vond het slim om ruim 2,5 uur te vroeg op het vliegveld te zijn zodat we desnoods tijd hadden als we iets waren vergeten. Tijdens het inchecken bleek dit een goed besluit. Wegens het niet hebben van de gele koorts vaccinatie en bijbehorende certificaat mochten we Zambia niet meer verlaten! Na een korte stress hadden we besloten om de vaccinatie snel te halen bij een lokale dokter in Livingstone.

Eenmaal daar aangekomen ontmoeten wij een Indier, ik schat een jaar of 40 met een hele vlotte babbel. Na wat gepraat kwamen we erachter dat we helemaal geen vaccinatie gingen krijgen.. De beste man gaf ons alle 3 een prachtig vervalsd document waarin mooi stond beschreven dat wij wél ingeent zijn tegen gele koorts. De hele fraude grap koste ons echter wel $85 per persoon, maar anders hadden we het land niet uit gekunt.

Terug in Jo'burg besloten we om nog een nachtje in Shoestring te slapen om vervolgens de volgende dag met de bus weer terug te gaan naar Swaziland. In deze busreis schreef ik mijn vorige blog (snappen jullie het nog?). En nadat we weer in Swaziland waren was het tijd voor een paar daagjes vrijwilligerswerk en daarna Bushfire! Bushfire is een groot festival in Swaziland met ruim 25.000 bezoekers. Meer daarover in ons volgende blog..

Over & uit,

Jochem

P.s, foto's kan ik nu niet plaatsen ivm gebrek aan computer (alweer, ja..)